Psychoedukacja, powszechnie uważana jedynie za informowanie chorego nt. choroby i przyjmowanych leków, ma także za zadanie wzmocnienie pacjenta oraz uczynienie go współodpowiedzialnym za własne leczenie. Wówczas bardzo duże znaczenie ma tutaj aspekt terapeutyczny, wpływający na zwiększenie świadomości dotyczącej choroby oraz pomoc w adaptacji się do aktualnej sytuacji. Ma ona także na celu przekazywanie wiedzy na temat funkcjonowania człowieka w różnych okolicznościach życiowych i warunkach społecznych. Dzięki temu u pacjenta możliwe jest zmniejszenie lęku oraz zminimalizowanie dolegliwości związanych z zaburzeniami psychicznymi, takimi jak depresja, schizofrenia, afektywna choroba dwubiegunowa czy zaburzenia odżywiania.
Warto również zaznaczyć, że psychoedukacja może okazać się bardzo skutecznym sposobem przy trudnościach związanych z wychowaniem czy kontaktami społecznymi. Sprawdza się także w celach edukacyjnych oraz wspomagających samorozwój. Do celów psychoedukacyjnych możemy zaliczyć między innymi rozwijanie umiejętności radzenia sobie z wyzwaniami, rozwiązywania interwencji kryzysowych oraz problemów. Wspomaga także identyfikację i eksplorację uczuć związanych z trudną sytuacją czy też zmianę nastawienia i własnych przekonań.
Psychoedukację można podzielić na 4 podstawowe rodzaje - pedagogiczną, psychologiczną, socjologiczną oraz medyczną. Terapie mogą odbywać się indywidualnie lub grupowo.
